Panaginip ba to?! paki gising ako!!!!

Meron ng kapasidad oh kakayahan ang tao na gawing reyalidad ang isang panaginip lang? Pano ba naten maihihiwalay ang totoo sa isang kathang isip lang? Parang madali lang kung sasabihin pero naniniwala ako sa mga taong nananiginip ng gising. Naniniwala ako sa kakayahan ng utak na gawing totoo ang bagay na kathang isip lang.

Naalala ko noong first year college palang ako sa letran, 1st meeting namen ng prof ko sa logic. Pag pasok palang ng professor namen sa room ramdam na namen na siya ang tipo na hindi namen pwedeng gaguhin. At tama nga kami.

Hindi umupo ang professor namen na si Pacquing, bagkus ay sumandal lang siya sa lamesa at nagmasid samen. Napapaisip ako, pag tinitignan ko kasi siya sa mata parang nakatingin din siya sa mata ko. Parang imahe ni Kristo. Kahit anong anggulo ka pumwesto, pag tinignan mo siya sa mata. Nakatingin paren siya.

"Ikaw!"

"Ako po sir?"

"Oo ikaw! Stand up."

Kinabahan ako... malas, ako ata unang mabibiktima sa klase namen.

"Pano mo mapapatunayan saken na nageexist ka?"

"Sir?"

"Pa a no mo ma pa pa tu na yan na nag e exist ka sa ha ra pan ko!"

pucha. Ano 'to? Pano ko sasagutin to?

"ahhh sir, kasi nakakausap mo ko ngayon, kaya nag eexist talaga ko."

"pano kung sabihin ko sayong nanaginip lang ako na nakakausap kita?"

amfuta.

"ah sir siguro pag nahawakan kita ng pisikal at naramdaman mo dun ko mapapatunayan na nageexist ako."

"Hindi paren. Pwede ko paren sabihin na naiimagine lang kita na nararamdaman kita. na nanaginip lang ako na kausap kita ngayon."

Lokohan ata 'to eh. Ganito ba kalakaran sa kolehiyo?

"Sit down..."

Hanggang naka graduate na ko hindi ko paren nalaman ang tamang sagot oh katwiran sa tanong niya. Lahat ata ng pedeng isagot sa kanya eh babalikan lang niya ng...

"naiimagine lang kita, hindi ka totoo, etc"

Pero minsan isang kaibigan ang naka debate ko habang may nakalatag na Gin Bulag Calamansi sa mesa. Tinanong ko sa kanya ang tanong na "pano mo mapapatunayan na nageexist ka sa harap ko?"

Simple lang ang sagot niya, Pero tama...

Ikaw anong sagot mo kung tanungin kita nang...

"pano mo mapapatunayan na nageexist ka sa harap ko?"

Isipin mo muna ang sagot mo. tignan naten kung pareho kayo ng sagot ng kaibigan ko...

May sagot ka na?

Game!

Ito ang sagot ng kaibigan ko.

"Depende sa definition mo ng nag eexist"

Pareho ba kayo ng sagot?

Hindi ko alam kung ano ang sagot na gustong marinig ng prof ko sa logic, pero yung sagot ng kaibigan ko sa tingin ko ang pinaka malapit. O maaaring yun nga ang tamang sagot.

Madalas akong yayain noon ng "kaibigan" ko na manood sa MOA ng fireworks display. Sumasama ako sa kanya hindi dahil sa gusto ko din ang fireworks, sumasama lang ako dahil sa alam mo na... siya ang kasama ko. Hindi ko maintindihan kung anong meron ang fireworks kung bakit maraming tao ang gustong gusto na nakaka kita nun. Sa totoo lang, para saken ang fireworks ay isang kufal na nang ga g@go lang sayo. Bakit? matapos ang ilang minuto ng magagandang kulay at formation ng ilaw nito sa langit, ang kaninang ngiti, mabilis din mapapawi.

Madalas din sabihin saken ng kaibigan ko pag tapos na ang fireworks,

"ganda no? ang romantic..."

Hindi ko alam ang isasagot ko, Pwede ko sanang sabihin na...

"Oo nga eh, ang ganda"

Pero hindi yun ang sinasagot ko, minsan kahit nanliligaw ka palang sa isang tao kailangan mo paren maging honest. Madalas pag nanliligaw ang lalake puro magaganda ang pinapakita diba? Sa puntong yun, ayokong baliin ang bagay na pinaniniwalaan ko. kaya ang sagot ko sa kanya...

"Sa totoo lang, hindi ko gusto ang fireworks, nakaka loko eh. Panandalian ka lang naman pasasayahin niyan. After ng ilang minuto, wala na. Pero masaya ko, ikaw kasi kasama ko"

At sa biglang liko na natapos ang usapan namen. Theme room. Joke lang. =)

Pero hindi ko inaasahan na magbabago ang paniniwala ko sa simpleng fireworks na ginagawa kong big deal. Noong minsang lugmok ako at pulado ang buhay dahil sa pitik pitik ng problema may dumating na nag heal sa akin.

Naging honest ako sa kanya, at binalaan ang siya na marupok lang ako. At madaling mainlove. Sabi niya hayaan ko lang daw na mahulog ako, at sasaluhin daw niya ko.

Pero sa puntong marami akong tanong sa biglaang pagkamatay ng isang bagay na wala pang napapatunayan, inintindi ko nalang. Na baka may dahilan, Na baka talagang pinasaya niya lang ako ng saglitan, Na baka talagang hindi kami para sa isa't isa, Na baka talagang may mahal siyang iba. 


"Masakit sa umpisa pero kinabukasan napangiti nalang ako"

Pakiusap Lang Lasingin Niyo Ako...

"Hindi ka titingala, kapag wala ka sa baba. Kailangan din kung minsan madapa" -Chito

Inuman.. Tagayan.. Lasingan.. Daming topic, Daming bangka, Daming chiks..

Sa inuman madalas maraming pwedeng pag-usapan, Madaming pwedeng pagkwentuhan. Nariyan ang kalokohan, kawalanghiyaan, at kamanyakan.. Mula sa simpleng istorya ng pulutan hanggang mapunta sa kalawakan, at kung ano-ano pang hindi makatotohanan..

"Ay! Alam mo ba yung ganito ganyan.."
"Pre, kilala mo yung frat na Masonry, O mas kilala sa pinas na MASON?"
"Taena peborit ko ang mani sa pulutan.."
"Napatambay ka na ba sa trickshot?"
"Nagbabasa ka ba sa forum ng tcaf? Hindi ba panay kanta lang dun?"

Paulit-ulit.. walang kamatayang istorya ni ganito at ganyan.. ni Pedro at Juan.. Mga hindi makalimutang syota, at hindi makapanindig balahibong pusa sa bubong ng backside.. Sa huli panay tawanan, ingay, at tugtog na lang ng paulit ulit na kanta.

Pero isang topic ang talaga naman nakikipag bakbakan ako.. Pag dating sa topic na ito eh medyo napapa seryoso ako.. Hindi porn! Kundi isang tanong na talaga namang bumagabag sa akin.. Isang tanong na lahat kami ay hindi nakasagot.. Isang tanong na nagbigay ng maraming reaksyon pero walang tamang sagot.. Isang tanong na pwedeng magbigay sayo ng alinlangan..

Isang tanong na galing sa tropa ko na si Bong

"Kung pupunta ka ng book store sa mall.. Saan mo makikitang section ang Bible?"

Unang tumakbo sa isip ko na hindi ito pwedeng ilagay sa fictions.. Bakit? dahil sagrado ba ito? dahil ba ito ang kasaysayan ng higher power? O baka naman naniniwala ako na totoo ang librong ito na sinulat ng mga naunang tao, na silang nakasaksi ng lahat.. Ano nga ba ang totoo?

Pero kung ikaw ang empleyado ng book store.. at nautusan ka ng boss mo na ilagay ang bible kung saan ito dapat ilagay..

Saan mo nga ba ilalagay? Saan mo nga ba sya ihahanay?

Alalay lang mga kakosa. salamat sa Skype nung nakaraan gabi live streaming pa inuman niyo!!! 

"pauwi na ang HARI"

Make decisions, make mistakes, don’t be afraid.

Have you ever done a biggest decision in your life?

Have you ever worried of the outcome of your decisions?

What factors really give you tough time to make your final decision?

Are you ready to gamble?

These were the few questions that still hanging on my mind.

For the past, few weeks, I'm trying to avoid those stupidities and 

negativities in my mind.
I want to be free from all of the burdens of what I have ever done.

They say that if you gamble, you should learn how to accept to lose.
And still I have a mouth shut to keep for a days, to study all inside myself, my brain, and in my heart.

Sometimes, it's so confusing if the decision you have done is quite right or wrong. Am I hanging to a moon's gravity? Floating over a dead sea?

I really admit, I'm afraid to make mistakes again. Although, some of my friends had told me, I've entered this bat caves, then I should learned how to survive the struggles.

If I will stumbled, then I should learned to wake up, and walk with my feet again.

The track to a good path way is narrow, yet, a thousand of heavens is waiting at the finish line.

But I know, there were much better plans and ways that are awaiting ahead. I should not be in a hurry. Self control and patience will be my last armors.

Now, I have to cope that I should live the way I wanted it to be when I have made the decision. I have to accept now, that if the outcome will be not a success, then I have to go beyond on it. I should live with it. Be a man to face defeat even if it will hurt as much.

This is life, some good things or bad things may come. But hey! It's still not yet the end of the world, Baby!

We still have glorious and wonderful days and nights to celebrate with this life.

So Make Decisions, Make Mistakes, and Don't be Afraid. :))

IF...

Have you ever been in a situation wherein you wish that you can own someone?

Did you feel also that you have nothin' to do because you don't have the right to get all of her attention?

You're too much expecting that the things about you and her will get better and better in the future, but then you're still confused that maybe she is still not yet ready to be attached to another timeline again.

There are too many factors which distract us to move on to another stage. Our past always kill us and it let us suffer for some time in our present. Thus, delaying all of the answered signs in the future.

And it's hard to please someone especially when she doesn't want to. We cannot force them to always agree on what we want to. Even we discuss the whole encyclopedia of answers to them, but they were still attached to their past, I don't think that we just have need to expect something good. It will only create complications in our heads.

I know efforts were very hard to be fulfilled. Timing and patience should always be involved. But if you think that you've already done everything of your best part, but still its not worth it... then it's time to make a distance.

We cannot be as perfect as we always want. We cannot be the best if the timing is worst. It's hard to hold a candle if it melts on different sides.

Life is ironic and it's not always our birthday, it's not always our payday, and it's not always our fun-day.

We have to learn that everything happening to us have always a purpose. We should not contradict with the time. We cannot blame someone for our failure. We are the one who are making our own destiny. We're always liable for all of our decisions.

As the time goes, I wish I can continue to fight this battle of my hesitations within me. I hope I can learn from my previous mistakes, be the man to face all of the trials, be strong and courageous to face another series of life. I know it's not easy, but somehow, it will be fine.