I Love You Mrs. Mary Grace E. Marinas

I love you Bhe ko. Yung pagmamahal ko sayo kasing lalim ng pinakamalalim na dagat sa buong mundo. I love you. 

Yung pagmamahal ko sayo kasing laki ng pinag sama samang planeta. I love you. Yung pagmamahal ko sayo mas matagal pa sa forever. I love you. Yung pagmamahal ko sayo hinde na mapapalitan ng kahit sino. I love you. Kahit ilang beses pa kitang kelangan pakasalan gagawin ko. 

I love you. Kahit na ipagtabuyan mo ko, kahit na mag sawa ka sakin, kahit na iwanan mo ko, ikaw at ikaw parin ang mamahalin ko.Hahanapin kita kahit san ka magpunta. At pag nahanap kita, hinde na kita ulit papakawalan pa. I love you. Kahit gaano kasakit, kahit gaano kahirap hinde kita iiwan. I love you. Yung pagmamahal ko sayo, hinde na mawawala. I love you bhe ko. I love you, I love you, I love you..

I Love You So Much Mrs. Mary Grace E. Marinas

You are the Joy of My Heart...

Alam mo nagsisimula ka na naman,

Actually, kahapon mo pa sinimulan... Pero dahil sa gustong kong i-improve ang personality ko, Mas palalalimin ko pa ang pasensya’t pag-intindi ko...

ANG LAGI KO SINASABI SA SARILI KO.

You are the JOY of MY HEART 

kasi

I SEE my JOY in YOU

Happy Birhday Tatang..

This entry is dedicated to Mr. Ariel B. Alvite, my friend, my mentor, my father, my ninong in the near future. we love you sir, wag ka maniwala sakin na last birthday mo na to, joke ko lang yun. kailngan ka pa ni mami mawawalan siya ng boy sa bahay nila. hahaha. salamat sa lahat ng tulong sir, at sa mga hayup at walang kwenta mo na advice.

SINO NGA BA SI ARIEL B. ALVITE???

Masaya ako kapag kapag kausap ko sya. Madalas, kapag may problema ako, sa kanya ako lumalapit kasi nakakalimutan ko ang problema ko. Minsan naman, kapag lungkut lungkutan ang drama ko, sya ang tinatawagan ko, kasi marami syang kwentong kahayupan.

Sa kanya ko nakita na puede nating tawanan ang problema.. Iyak ng konti kapag mabigat na, at huwag kalimutang humingi ng tulong sa “KANYA” at magpasalamat sa mga blessings na natatanggap natin.

O ano, nabasa nyo na??? Kaya kahit san kami magpunta di namin makakalimutan ang aming mga kahayupan

Una-unahan lang Sir! Pasensya na, na-una ako eh.. Baka kasi makalimutan ko pa eh.. :P

Sabi ko naman sayo sir, you always put smile on my face and made me laugh everyday, especially in the darkest moments of my life. ikaw ang laging andyan hindi mo ako iniwan. maraming salamat.

                         At may special na bisita pa isa na bumabati din sa kaarawan mo.

HAPPY HAPPY BIRTHDAY SIR. GOOD HEALTH AND MORE SUCCESS IN YOUR CAREER...

Kiss...

"Why do we close our eyes when we pray? when we cry? when we  dream? or when we kiss? Because we know that the most beautiful  things in life are not seen, but felt by the heart".

It's Time for a change...

I remember, I wanted so much -- success  money, recognition, self expression, freedom. I started acquiring them all one by one, some of which I already have. But when I got them on hand, I absolutely had no clue as to what I really needed. At times, my passionate hungers were so high, I can only deal with them through denial and avoidance. I was a workaholic, careaholic, loveaholic, and a perfectionist. I can't even remember the last time I was kind to myself. Or was I ever? More often than it feels comfortable to admit, I was an angry, envious person, constantly comparing myself with others only to become resentful of what seemed to be missing in my life. 

This secret sense of longing contributed to what I am now. I remember all the failures I've been through. I remember being controlled that I wanted so much to break through. I remember wanting to live my life the way I exactly wanted to. I remember all the tremendous pain of what seemed like an endless abyss of suffering, disappointment, and hurt. 

"You only live once -- but if you work it right, once is enough."

It's time for a change.. 

I then realized I have to carve out a quiet interlude for myself. A quiet sanctuary where I can dream with a pen in hand. That was when I realized that only dreams give birth to change. Gradually, I became a curator of my own contentment, and learned to embrace the gentle yearnings of my heart.

I started believing..

I started to believe in myself. And I started to gain all confidence, self worth and respect, all that made me into an outspoken, straightforward, self contained person that some or most people despised.

Malabo Lungs...

Maraming nagbago when she moved in with me. Andami kong natutunan na malamang e hindi ko mapupulot sa Google o mapapanood sa Matang Lawin. Nalaman ko na dapat na palang palitan ang bedsheet, lalo na kung dati siyang light colored tapos naging gray. Natutunan ko din na dapat palagiang nagwawalis sa bahay bago pa man maging palayan ang dating sementadong sahig. Dapat din palang kumain ng gulay ang tao para maging healthy at hindi ka pwedeng mabuhay sa tapsilog, hotsilog o ano mang 'silog lamang. Lalo na kung ang binibilhan mong carinderia ay mantika, imbes na tubig, ang ginagamit sa pagsasaing ng binebentang kanin. Deep fried rice? Ibinalik din nya ang paniniwala ko na ang mga damit at kailangang plantsahin o di kaya ay itupi ng maayos para di magusot, dahil hindi laging uubra ang rason na "ay! nagusot sa pagkakaupo ko sa jeep..", lalo na kung walking distance lang ang iyong destinasyon.

Masaya. Naging mas masaya ang buhay. Waking up right next to her. Tipong hinay hinay lang sa pagbati ng good morning dahil hindi kapa nag tu-toothbrush. Nakikita mo siya sa kanyang natural state. Gulo-gulo ang buhok, panay ang kuskos ng mata para matangal ang mala stalactytes na muta at minsan may bonus pang spoiled saliva. Maaga kaming gigising, kasi di naman kami natulog. Batak na katawan namin sa puyatan. Lalabas para bumili ng almusal, Sopas, champorado, palabok, at lugaw. Depende kung ano ang ma-tripan. Sabay bili ng bagong gawang pandesal sa bakery. Iba pala ang pakiramdam ng may aabutan ka sa bahay at inaantay ka para sabay kayong kumain. Minsan kahit gabi na ako umuuwi galing trabaho, inaantay nya parin ako para sabay kami. Mas sumasarap ang ulam pag ganun. Mawawala lahat ng badtrip at pagod. Pwera nalang kung ikaw ang maghuhugas ng mga plato at kaldero. Sa gabi naman, madalas, di kami makatulog. Sana'y na kasi sa puyatan. Madalas kaming manood ng pelikula sa cable o kaya sa laptop. Lagi kaming nagtatalo minsan kung anong title ang panonoorin. Mahilig kasi siya sa mga love story at chick flicks. Ayoko pa naman nun kasi may mga eksena ng paghahalikan at minsanang love scenes. Di ako pabor dun. Gusto ko ay yung mga pelikulang puno ng moral values at lessons tulad ng Sineskwela the movie.

Minsan, tulad ng ibang normal na babae, may topak din siya. Meron man o walang bisita. May time na nag-away kami. Pag uwi ko ng bahay, walang pansinan at walang kibuan, pero hindi ko talaga kaya yung ganun sitwasyon, sigawan muna ako, awayin muna ako. makikinig lang ako sa kanya wag lang darating sa point na hindi niya ako kakausapin ang hirap kasi hindi mo malaman kung anu ba ang iniisip niya.

Hindi lang nakakulong sa konsepto ng dinner dates, panonood ng sine, holding hands habang may hawak na plastic ng softdrinks o pagluhod sa gitna ng kalsada upang mag-propose, ang pag-ibig. Hindi dun natatapos yun kagaya ng sa mga pelikula. Hindi porke "kayo na" e magdidilim ang buong paligid at isa isang gugulong pataas ang kung ano anong pangalan bilang closing credit. Tatakbo ang mga araw, lilipas ang mga sandali. At isa sa pinaka magandang parte ng pagiging "in love" ay ang pagkakaroon ng pagkakataon upang maapektuhan sa positibong paraan ang buhay ng iyong minamahal. Matutunaw ang mga chocolates, makakalimutan ang title ng mga pelikula, ilalabas mo sa kubeta ang inorder mong carbonara nung nag-date kayo, pero dadalhin niya sa mahabang panahon ang bawat aral at mabubuting bagay na kanyang natutunan dahil at mula sayo.

Walang kasiguraduhan ang mga bagay, lalo na sa larangan ng puso. Hindi ka pwedeng gumawa ng mathematical equation upang malaman kung gaano "kayo" magtatagal (average life expectancy ninyong dalawa divided by dami ng beses kung kayo ay mag away sa isang buwan i.e dahil sa selos, tampuhan at ang makabuluhang hindi pag-like ng status niya sa FB, multiplied by ilang beses ka nagpalit ng relationship status). Huwag kang magsayang ng panahon. Hanggat posible (ibig sabihin, di pa naman umaabot sa puntong gusto mo siyang sakalin), mahalin mo siya at iparamdam mo ito bawat segundo.

Ewan ko kung ilang beses na nasabi ang pangungusap na "Normal lang sa isang relasyon ang pag-aaway". Sa sobrang dami siguro, papantay na ito sa dami ng sequel ng Shake, Rattle and Roll. Pero muli, natural lang yun. Hindi naman kasi kayo nagse-share sa iisang utak para maging imposible ang hindi pagsang-ayon. Ang importante ay kung paano mo ito iha-handle. Syempre, kung ikaw ang may kasalanan, e di mag sorry. Kung sa tingin mo siya ang nagsimula, subukan mo din na unang kumibo. Bakit? Dahil hindi mo pwedeng pakasalan ang pride. Sigurado din akong hindi siya masarap magluto. Baka lasang sabon (uy oh, nagjo-joke **tawang plastik**). At parang awa mo na, wag kang isip bata. Kung hindi mo makuha ang gusto mo kahit pa may sapat namang dahilan, iwasan ang magtampururot na parang isang batang hindi binilhan ng lollipop. Dahil kung ganun ka, di kapa pwede sa isang matinong relasyon. Umuwi ka muna sa iyong nanay at maglaro ng bahay-bahayan hanggang sa hindi mo na ito magustuhan.

Walang unit of measurement ang pagmamahal, tulad ng temperatura o bilis. It's either mahal mo o hindi. Yun lang yun. Walang semi, medyo o parang. Maaaring may magsabi na "Nasaktan nako noon, kaya magtitira muna ako para sa sarili". Teka, bakit "tira lang"? Ang pagmamahal sa sarili ay hindi parte ng pagmamahal mo sa iba. Hindi yan pizza na palagian mong pinopost sa Facebook. Pre-requisite yun. Hindi ka pwedeng magmahal ng tunay kung wala ka nito para sa sarili mo mismo. Pero kung sakaling pumasok ka sa isang relasyon kung saan "medyo" mahal mo lang siya, sana wag ka ding mag-expect na mamahalin ka niya ng "buo" pabalik.


Sana bukas, lahat ng tao ay matagpuan ang pag-ibig ng kanilang buhay. At yung mga kasalukuyang "in love" e wag dapuan at makagat ng lamok na may dalang "ka-engotan". 

Forgetting YOU.

Escaping memories of the past will not give
guarantee
That they will not haunt you in the future..
Because wherever we go the love we used to
share
Will always be in our hearts and minds
I tried my best to escape love from you
But all roads lead me back to you
When I remember all the times we were together
I can’t help but cry
Because I know those things will not happen
again..
I don’t know what have I done wrong

I did my best..
I gave my all..
I sacrificed a lot..
I went through hell..
But you were never satisfied.
Eventually you left me

I begged you to comeback
But you don ’t even look at me
All memories came back as if they are real
But reality tells me ours is over
Although you don’t love me anymore
Knowing you loved me even once..
Is enough for me to still continue my life..

Our memories together that gives me PAIN and
HURTS..
They were the only things I believed keeping me
alive

The pain stopped..
And also love cracked..
But it will be in my heart forever
I know you’re happy now..
It turned out to be the same way for me..
I’ve forgotten you too..

Someone who made me feel important
And someone who made me feel worthless..
Forgetting you wasn’t an easy process
But the experiences with you alone..
Had made the healing easier and faster ..

And now I’ve finally found the one..
Who loves me unconditionally
And never gonna hurt me..
It ’s good that at this moment
Pieces were picked and fixed..

I hope our paths won’t meet again,,
But remember you will always be a part of my
history..
When somebody leaves the door open..
Soon, somebody will surely secure and close it..

My heart that you fooled..
My heart that you played..
My heart that you left..
All I can say is ..

Now I can stand next to you without wanting to
hold you..
I can talk to you without wanting to say “I still
love you..”
I can live without wanting to be with you..
I can dream without thinking that you’ll be a part
of my future..